یکی از مهمترین خصوصیات موسیقی دوره کلاسیک جهان فرامیهنی بودن آن و به حداقل رسیدن اختلافات ملیگرایی بود. موسیقیدانان اپرای ایتالیایی در کشورهای دیگر مشغول به کار بودند. زبان مشترک موسیقی بر سر تا سر اروپا حکمفرما بود. در این دوره، آهنگسازان آلمانی قدرت خاصی در ترکیب سبکهای موسیقی دیگر کشورها داشتند و موسیقی آلمان زبانی جهانی پیدا کرد ملل گوناگون اروپا میتوانستند آن را بفهمند، بنابراین موسیقی زبان بشر اروپایی شد. کریستف ویلیبالد گلوک آهنگساز مشهور، در یکی از نامههایش اظهار میدارد که آرزو داشت یک موسیقی قوی بنویسد که با تمام قلبها در سر تا سر دنیا صحبت کند و مورد قبول همه مردم باشد.