در آهنگ های بی کلام، موزیسین های نقاط گوناگون جهان از سازهایی استفاده می کنند که از نظر ساخت و رنگ صوتی با یکدیگر تفاوت بسیار دارند. ساز را می توان به عنوان هر مکانیسمی جز صدای انسان که صداهای موسیقایی ایجاد می کند، تعریف کرد. گرچه نوازندگان سعی در همخوانی با صدای زیبا و انعطاف پذیر آوازخوانان دارند، اما وسعت صوتی اغلب سازها بیش از وسعت صدای انسان است. از قدیم سازها برای سرگرم کردن، همراهی رقص، آواز، آیین های مذهبی و نمایش به کار گرفته می شدند. اما امروزه در سبک های مختلفی از موسیقی کاربرد دارند. برخی فرهنگ ها، ساز را دارای نیرویی جادویی می پندارند.